معرفی کتاب الهی نامه

الهی نامه ، نوشته آیت الله علامه حسن حسن زاده آملی، در موضوع مناجات با خدا به زبان فارسی است.

نویسنده در وصف الهی نامه چنین می‌نگارد:

« الهی نامه کلماتی چند است که از سنوات هزار و سی صد و نود تا نود و چهار هجری، به قلم این کمترین، حسن حسن زاده آملی، به اقتضای تبدل بال و تحول حال، به رشته نوشته درآمده است، لذا در تلقی آن تثبت لازم است که در واقع تنافی ، منتفی است. طبعم به طبع آن راغب نبود که نشر آن را چه سود؟ جز اینکه با تصویب و ابرام اصدقای فاضل مرکز نشر فرهنگی رجاء، زادهم الله تعالی رجاء، از ساحت قدس قرآن مجید به صورت استخاره، استجازه نموده‌ام، به جواب و اجازت این کریمه مبارکه تشرف یافته‌ام: و فی نسختها هدی و رحمه للذین هم لربهم یرهبون… به رجاء واثق اینکه بعضی از نفوس مستعده را مفید افتد، جمع بر نشر آن صورت گرفت».الهی نامه علی رغم کوچکی حجمش، متن پرسوز و گدازی است که مرغ روح را در بی کران فضای عرفانی به پرواز در آورده و تا اوج خلوتگه عشاق پاک باخته همراهیش می‌کند.
الهی نامه گدازه‌های آتشینی است که از ژرفای آتشفشان دل پرجوش و خروش و تفتیده استاد حسن زاده، فوران کرده و در صحرای دل آنانی که در آرزوی محبوب به سر می‌برند، جاری و به آنها نوید وصل می‌دهد.

در آغاز کتاب، یک مثنوی بیست و سه بیتی و به دنبال آن متن کتاب آمده است که به صورت نثر و در برخی از مواقع هم مسجع است.

برخی از مطالب کتاب:

الهی حسن تویی و حسن، حسن نماست.
الهی عمری آه در بساط نداشتم و اینک جز آه در بساط ندارم. الهی پرندگان، همه، یک طرف و مرغ عشق ، یک طرف؛ گیاهان، همه، یک جهت و گیاه عشق، یک جهت؛ همه درس‌ها یک جانب و درس عشق، یک جانب؛ همه، یک سوی و عشق، یک سوی.
الهی از سجده کردن شرمسارم و از سجده سر برداشتن شرمسارتر. الهی شکرت که همه نقش‌ها بر آب شد و کثرتی که حجاب بود، سراب شد.
الهی موج از دریا خیزد و با وی آمیزد و در وی گریزد و از وی ناگزیر است «انا لله و انا الیه راجعون».
الهی با اجازه ات نام عالم را عشق آباد گذاشته‌ام.
الهی جان به لب رسید تا جام به لب رسید.
الهی همه تو را خوانند؛ قمری، به قوقو، پوپک، به پوپو، فاخته، به کوکو، حسن، به هوهو.
الهی خروس را در شب خروش باشد و حسن خاموش باشد.